Je volle agenda is niet het probleem,

jij bent het probleem!

Jij overschat jezelf volledig! Jouw hoofd denkt veel meer te kunnen dan jouw lijf daadwerkelijk aan kan.

Ben jij klaar om af te kicken?

Jij bent namelijk zo verslaafd dat je het niets eens door hebt.

En dan heb ik het niet over drugs of drank (alhoewel je misschien ook wel verslaafd bent aan koffie om je scherp te houden ????).

Ik heb het over jouw grenzeloze gedrag. Het altijd maar 'aan' staan. Het van geen ophouden weten. Het niet 5 minuten stil kunnen zitten. Het geen rust in je kont hebben. Al datgene wat jij altijd hebt gezien als een kwaliteit. En in zekere zin kan dat ook zeker een kwaliteit zijn. Alleen niet op de manier waarop jij het hebt ingezet. Grenzeloos, zonder maat te kunnen houden, de alles moet wijken mentaliteit.

Je hebt vast wel eens gehoord dat overal waar 'te' voor staat niet goed is. Maar dat geldt natuurlijk niet voor jou, tenminste niet als het over (te) hard werken gaat. Ik weet bijna zeker dat jij denkt dat er nog nooit iemand is dood gegaan aan hard werken. Je hebt helemaal gelijk! ALS...

ALS je rekening houdt met dat allerbelangrijkste element dat jij nu volledig over het hoofd ziet. Dat instrument dat jij voor lief neemt. Waar jij te hard voor bent en waarvan jij veel eist. Veel te veel! Heb je al enig idee waar ik het over heb?

Je lichaam!

Zeker, als je jong bent dan kun je absoluut heel ver komen door het lichaam te 'strechten', door het een soort van op te voeden naar jouw maatstaven, door het te laten overleven op jouw normen. Maar dat kan alleen tijdelijk en dat laatste heb jij even niet meegekregen. Het gaat toch goed zo? We zijn toch heel effectief? We verzetten bergen!

Klopt! Totdat je aan de beurt bent, tot je tegen de muur loopt en erachter komt dat je 'een aantal belangrijke memo's' hebt gemist ????

Ben jij klaar om af te kicken?

Jij bent namelijk zo verslaafd dat je het niets eens door hebt.

En dan heb ik het niet over drugs of drank (alhoewel je misschien ook wel verslaafd bent aan koffie om je scherp te houden ????).

Ik heb het over jouw grenzeloze gedrag. Het altijd maar 'aan' staan. Het van geen ophouden weten. Het niet 5 minuten stil kunnen zitten. Het geen rust in je kont hebben. Al datgene wat jij altijd hebt gezien als een kwaliteit. En in zekere zin kan dat ook zeker een kwaliteit zijn. Alleen niet op de manier waarop jij het hebt ingezet. Grenzeloos, zonder maat te kunnen houden, de alles moet wijken mentaliteit.

Je hebt vast wel eens gehoord dat overal waar 'te' voor staat niet goed is. Maar dat geldt natuurlijk niet voor jou, tenminste niet als het over (te) hard werken gaat. Ik weet bijna zeker dat jij denkt dat er nog nooit iemand is dood gegaan aan hard werken. Je hebt helemaal gelijk! ALS...

ALS je rekening houdt met dat allerbelangrijkste element dat jij nu volledig over het hoofd ziet. Dat instrument dat jij voor lief neemt. Waar jij te hard voor bent en waarvan jij veel eist. Veel te veel! Heb je al enig idee waar ik het over heb?

Je lichaam!

Zeker, als je jong bent dan kun je absoluut heel ver komen door het lichaam te 'strechten', door het een soort van op te voeden naar jouw maatstaven, door het te laten overleven op jouw normen. Maar dat kan alleen tijdelijk en dat laatste heb jij even niet meegekregen. Het gaat toch goed zo? We zijn toch heel effectief? We verzetten bergen!

Klopt! Totdat je aan de beurt bent, tot je tegen de muur loopt en erachter komt dat je 'een aantal belangrijke memo's' hebt gemist ????

Je volle agenda is niet het probleem,

jij bent het probleem!

Jij overschat jezelf volledig! Jouw hoofd denkt veel meer te kunnen dan jouw lijf daadwerkelijk aan kan.

Zelf ben ik opgevoed met de slogan, (die voor mij echt een mantra was geworden): als je iets wil, dan kan je dat!

Super krachtig en geeft vertrouwen, absoluut!

Maar er is ook een valkuil. En aangezien jij deze blog leest, zou dat ook voor jou het geval kunnen zijn...

Ik, jij, wij zijn zo uit verbinding met ons lichaam, dat we alle beslissingen puur en alleen met ons hoofd maken.

Dat betekent dat we totaal voorbij gaan aan hele kleine signalen, waarmee ons lichaam laat weten dat we de grens opzoeken. Vervolgens snapt ons lijf dat we met totaal iets anders bezig zijn en de kleine signalen niet oppakken en dus maakt het de signalen iets groter. Aangezien we echt in de modus zitten, dat we blind zijn voor dingen die ons kunnen remmen, tegenhouden of op een ander spoor brengen, merken we ook deze signalen niet op. Het is simpelweg het onvermogen om te herkennen dat ons lichaam ook iets in de melk te brokkelen heeft.

Uiteindelijk, na vele malen te hebben opgeschaald, moet het lichaam overgaan tot rigoureuze maatregelen, want anders wordt er toch niet geluisterd ????.

Dit kan het moment zijn dat je echt goed ziek wordt, iets breekt (om je tot rust te dwingen, door te immobiliseren), burn-out raakt, hartfalen ontwikkelt, kanker krijgt, etc. Dit allemaal afhankelijk van hoe gedreven (of doof) jij bent.

En dan komt de grootste klus: je moet gaan afkicken.

Perfectionisme is niet iets dat van nature in iemand zit. Niemand wordt perfectionistisch geboren. 

Voor mij was het een eye-opener om te horen/lezen dat perfectionisme bij je is ontstaan door opmerkingen (en dus de normen) van iemand anders. Vaak herhaald en/of door meerdere mensen versterkt. Dit gebeurt meestal op jonge leeftijd en door mensen die belangrijk voor je zijn: ouders, leerkrachten, vriendjes.