Jij bent iemand die maar door blijft gaan.
Mensen om jou heen weten dat ze altijd op jou kunnen rekenen of het nu privé is of werkgerelateerd. "Nee" is niet jouw meest gebruikte antwoord.
Maar op dit moment begin jij je af te vragen hoe lang je die energie nog kunt opbrengen voor iedereen. Privé hou je geen energie meer over voor jezelf.
Herken je dit:
- Ik wil niet meer OVERleven, maar BEleven.
- Ik wil me niet oud voelen, maar gezond oud worden.
- Ik heb het gevoel "is dit alles?"
- Ego achterna hollen, vervult nu niet meer mijn droom.
Als je er niets aan doet, ga je achteraf concluderen dat je vergeten bent te genieten van je leven.
Dan ga jij verder door in je modus om voor alles en iedereen te zorgen, terwijl jij er zelf bij hangt.
Tegen de tijd van je pensioen ben je volledig uitgeblust en kun je niet meer je leven omgooien.
Je hebt geen idee wie je eigenlijk zelf bent of wat je leuk vindt; dat weet je wel van iedereen...
Velden met een * zijn verplicht
Hoe zou het zijn als:
- je weer tijd, zin en puf hebt om lol te maken in je leven?
- al je vage klachten en pijntjes er niet meer zouden zijn?
- je een persoonlijke invulling aan je toekomst mag geven?
- je weer met voldoende energie wakker wordt en genoeg hebt voor de hele dag?
- iemand jou al is voorgegaan en als voorbeeld kan dienen; zowel van wat je echt niet wilt meemaken, als dat het perspectief kan bieden?
